Mroczna ścieżka

Elloneaur

Oparł się przednimi łapami o drzewo,które zaczęło niebezpiecznie przechylać się w stronę Katriny.

Katrin

Nie przejeła się syczeniem smoczycy. Zamknęła oczy, czuła się, że znajduje się w innym miejscu... Gdzie jest spokojnie...

Elloneaur

Ryknął, a z jego pyska wydobył się płomień ognia ,który poleciał w stronę człowieka. Trawa i drzewa na około niej zaczęły płonąć. On z kamiennym wyrazem pyska,uniósł go wysoko, tak,że zza koron drzew było widać jego hełm.

Katrin

Ona, zaś wypowiedziała w myślach zaklęcie, ogień zniknął - Nie, rób tego więcej - powiedziałą do niego szeptem, wstała.

Elloneaur

Powiedział do niej telepatycznie ciężkim, nieufnym ale stanowczym głosem , prawie że rozkazem:
-Zostaw nas w spokoju! - było wiadomo,że nie żartuje.

Katrin

Zaśmiała się patrząc na niego - Co ja Ci zrobiłam? - zapytała się. Zrobiła kilka kroków w stronę drzew.

Akhira

//Wytuszowane pismo to moja smoczyca, zachowanie itp.//
Wkroczyła spokojnie do lasu. Prychnęła, tak jak jej pani zbytnio nie ufała ludziom ani szamanom. Po chwili jej wzrok spojrzał w oczy Elloneaur, lekko skinęła głowę.
Szłam za smoczycom, zdziwiło mnie jej zachowanie, ale nie miałam nic przeciwko...

Elloneaur

Odpowiedział smoczycy tym samym. Zilustrował wzrokiem nową postać. Stał z kamienną posturą. Nawet się nie ruszył. Gotów był do ataku.

Katrin

Usiadła na brzegu lasy, wpatrywała się w niebo, nagle ujrzała w oddali swą klacz... Wiedziała, że to nie może, być prawda, przecież ona nie żyła. Zaś postać w oddali zaczęła biec co sił w nogach, wsatała.

Elloneaur

Prychnął w stronę Katriny. Ponownie ryknął.

Akhira

Usiadła na swą smoczycy i również skinęła głowę oddając smoku pełen szacunek i oddanie. Nie chciała ryzykować.
Zwróciła wzrok ponownie ku Elloneaur i powiedziała głębokim i miłym głosem;
-Witaj... Miło spotkać w tej krainie smoka...- Spojrzała na Katrinę i Raven'a.

Elloneaur

-Witaj - rzekł nieufnie. Uderzył ogonem o grunt ziemi.

Akhira

Skinęła głowę jeszcze niżej, nie warzyła się spojrzeć na niego, schodziła z Saphiry wciąż skinając głowę. Stanęła ze spuszczoną głową.
Proszę Cię... Wybacz moim pobratymcom i wierz mi, nigdy nie szkrzywdze smoków, chodźbym miała być zabita. Powiedziała w pradawnej mowie, a w niej nie można kłamać...
-Proszę nie skrzywdź jej.- Spojrzała na ziemię, bardzo martwiąc się o jego reakcję.

Elloneaur

Stał chwilę w milczeniu spoglądając na nią z góry. Wypuścił głośno powietrze z nozdrzy.
- Więc, masz godność dla smoków - rzekł z powagą - takich istnień nie mam prawa skrzywdzić -odpowiedział, wyciągnął pazury z ziemi i zamachał raz swoimi olbrzymimi skrzydłami.

Akhira

Dziękuję... Powiedziałam i dopiero wtedy odważyłam się podnieść głowę.
-Ja również dziękuję.- Powiedziałam, poczym spytałam się Aki;
-Mogę polecieć sama, coś upolować?
Jeszcze się mnie pytasz... Oczywiście! Uśmiechnęłam się i pomachałam za odlatującą smoczycą.