Mroczna ścieżka

Raven

Szeroka, zapraszajaca i wabiąca w głąb lasu. Odważni się tu zpauszczają by dowieść mestwa... Głupi robią to z tego samego powodu.
Ścieżka rozgałęzia się i wije niczym droga w labiryncie. Drzewa rosną gęsto. Las wydaje się ciemniejszy niż być powinien, cichy i jakby... żywy.

Lea

Przyszła. Weszła w głąb lasu, co chwilę powalając po drodze kilka drzew ogonem.

Elloneaur

Przyleciał. Leciał wciąż ścieżką przelatując nad smoczycą. Wylądował przed nią tarasując jej drogę. Ryknął głośno, wystraszył pobliską zwierzynę.

Lea

Popatrzyła na smoka kamiennym spojrzeniem. - Witaj. - Powiedziała.

Elloneaur

- Witaj- rzekł spokojnie. Wyprostował łeb. Zmierzył smoczycę nieufnym wzrokiem. Zamachał ogonem , uderzył nim o ziemię i rozległ się pusty huk.
- Jak cię zwą - dodał po chwili i wypuścił nozdrzami powietrze.

Lea

-Lea. - Odparła. - Zlustrowała go wzrokiem dokładnie. - A ty kim jesteś? - Zapytała.

Elloneaur

- Elloneaur, przywódcą smoków w tej krainie - odpowiedział i ponownie machnął potężnym ogonem.

Lea

-W tej krainie. - Powtórzyła cicho. Poruszyła niespokojnie skrzydłami. - Ach.

Katrin

Pojawiła się przy kałuży, spojrzała na smoki. Dokładnie ich obserwowała, ich ruchy. Westchnęła głęboko.

Elloneaur

Obrócił głowę w stronę Katrin. Ponownie, równie głośno jak wcześniej ryknął. gotów był w każdej chwili do ataku. Nienawidził elfów,zabiły jego partnerkę.

Katrin

Wstała, powoli i spokojnie podeszłą do smoka - Ja nie jestem Elfem... - spojrzała na Smoczyce. Uśmiechnęła się lekko.

Lea

Ujrzała człowieka. Rzuciła mu wrogie spojrzenie. Instynkt nakazywał jej tylko jedno - zabić.

Elloneaur

Jego czerwone oczy zabłysnęły nienawiścią. Oparł się na przednich łapach, schylił głowę i ryknął ponownie prosto w stronę Katrin. Ryk był tak głośny, ża aż prawie nie do wytrzymania, jego echo było słychać aż na drugim końcu lasu.

Katrin

Widzę, że cierpisz. Ale to nie jest moja wina... - powiedziała do niego. Usiadła na trawie.

Lea

Odsunęła się od człowieka sycząc groźnie w jego stronę.